सातिन र हेप्पीभ्यालीमा दौडिने

बाजीको घोडाजस्तै

अथवा जमिनमुनि दौडिने

रसआवरको रेलजस्तै

यो एसियाको विश्वसहरमा

श्रम बेच्न दौडेको पनि

थाहै नपाई

एक दशक भएछ

र हिजो बेलुकी

जब माया सेलुनमा

ऐना अगाडि उभिएँ

तब देखेँ

फुल्न थालेका रहेछन्

कनसिरीमा कपालफूलहरू

ताइमोशन र मंकीहिलको जङ्गलमा

युनलङ थियटर र चुनवान टाउनहलमा होस्

अथवा कम्युनिटी हल यायातेइमा होस्

थाहै नपाई मैले बिर्सेछु

नाचघरमा कम्मर मर्काउँदामर्काउँदै

कतिबेला भुँडीले आकास ताक्न थालेछ

र आँखाका चेपबाट

रेखाहरू तन्किन थालेछन्

मार्कसिक्सको सपनाबाट ब्यूँझेर

हिजो बेलुकी

जब उभिएँ माया सेलुनमा

तब देखेँ घामले डढेको

आफ्नो दिक्कलाग्दो अनुहार

मेरो सिङ्गो शरीरमा

तेसैले ओ मेरो देश

अब इमेल नगर तिमी

नपठाऊ तिम्रा दुःखहरू

यहाँ तिम्रो गोर्खा छोरा

यहाँ तिम्रो कवि छोरा

हङकङ भइसकेको छ

र तिमीले

लाहुरेको गफमा सुनेजस्तो

यो हङकङ साँच्चैमा सुन्दर

यहाँका अग्ला भवनहरूमा

धेरै होंचा विचारहरू बस्तछन्

यहाँका सफा सडकहरूमा

धेरै फोहरी नियतहरू हिँड्दछन्

तेसैले ओ मेरो देश

तिम्रो इमेलको जवाफमा

म सुखहरू पठाउन सक्दिनँ

म शान्तिहरू पठाउन सक्दिनँ

मात्र पठाउन सक्छु

देश फर्किन्छु भन्दाभन्दै

देशको नामै बिर्सिसकेछु

म त हङकङ भइसकेछु

म त हङकङ भइसकेछु ।