धाँजा फाटेको जमिनबाट

---

जीवन सिटौला

मध्यपुर ठिमी -१ बोडे, भक्तपुर

 

धर्तीको अतल गहिराईबाट

अनवरत लामा निस्किरहेको छ,

जिउँदो त्यो ज्योती जीवनको

जमिनको दरारमा चप्छिरहेको छ

अनेकौं अनेक प्रभातमा मरुपथको

यात्रीसरि एक जीव, जाग्दो जीवनको

लोभ र सक्रियतामा उकुस मुकुस र

आगो श्वास ओकलीरहेको छ ।

 

सुन्दर धर्तीको सुन्दर बिहानीमा

सुगन्धि जीवनको सुन्दर सुमन उनेर

वातावरणमा सुगन्ध फैलाउने

ए जीवनहरू हो !

तिमीले टेकेको धर्तीका प्रत्येक पाईला पाईलामा

प्रत्येक पाईलाको नघाई नघाईमा

जीवनको खण्डित दरार छ

त्यहि वर्षौं वर्षदेखि

जीवनको सङगितलाई सुकाएर

स-सम्मानित जीवनको जिजिविषाको

अदम्य रहर गर्दै

केवल दुइ तृषित नेत्रबाट

जीवनको जिउँदो आगो अपलक आकेलेर

सृष्टिको सुन्दर सतहलाई छान्न

आतुर भइरहेको छ ।

अश्रुज्वालाको तीखो नेत्रपात छ

जीवनको गतिलाई छाम्न

सहअस्तित्व, क्षमा र मैत्रीको

सुन्दर गान गाउन

एकाङ्गी मान्छेहरूका पीडक

अधोचापहरूलाई

चेतनाबोधी र सङर्घषी उर्घ्वचाप

दिँदै आवाज समावेशीको

समावेस घन्काइरहेको छ ।

Author - जीवन सिटौला | Posted on Aug 5 2010 Thursday | Views : 4750
कुसुस्को राष्ट्रिय कविता प्रतियोगिता २०६६