पिडाको पहाडमा उभिएर

---

मुस्कान रहित हाँसो बोकेर ओठभरि

म जीवनका थुप्रै

दुखिया पहाडहरू उक्लने तरखरमा छु

आमा ! मलाई असाध्यै गाह्रो भइरहेछ

यसपल्ट म,

खपिनसक्नु पीडाको भारी बोकेर

यो धर्तीमा उभिनसक्छु कि सक्दिना ?

 

उत्साहित छन् पाइतालाहरू

जागरुक छन्

हृदय, मस्तिष्क र आवाजहरू

आमा ! म असंख्य शकुनी मनसँग

पौठेजोरी खेल्नसक्छु कि सक्दिना ?

 

यसबेला मेरो आँखामा

आँसुको खोलो बगिरहेछ

म त्यही आँसुको मसीले

मेरो पिर देशको छातीमा

उज्यालो रङ्गभर्ने तयारीमा छु

उपलब्धिको इन्द्रेणी

इतिहास कोर्ने तयारीमा छु,

 

आमा ! म जीवको फूलबारीमा

मधुरो लालटिन बालेर

रातरातभर जाग्राम बसिरहेछु,

 

घोचेर विसङ्गतिका तीखा काँडाहरूले

रगताम्ये भएका छन् यी हातहरू

दुखेको छ देश

आमा ! मलाई अलिकति उत्साह दिनुस्

म आकांक्षाका राता गुँरास फुलेका

यी ओठहरूले स्वाभिमानको

स्वप्निल शिखर चुम्ने तयारीमा छु

मलाई असाध्य गाह्रो भइरहेछ

अहिले म निष्पट अँध्यारो विरुद्घ

एउटा निरोध बिहान

प्रसव गर्ने तयारीमा छु ।

 

कुलदीप सुनुवार स्मृति कोष राष्ट्रिय कविता प्रतियोगिता २०६६ मा तृतीय पुरस्कृत कविता

Author - रीता खत्री | Posted on Feb 10 2010 Wednesday | Views : 5676
नेपाली साहित्य