व्याकुल वर्तमान


आस्मा विष्ट  

वसुन्धारा काठमाण्डौ

 

हाँसो उठ्दछ गाँउछौ जब तिमी गाना बिना अर्थका

जे भन्छौ त्यसमा त लक्षण घटे साँच्चै दिवास्वाप्नका

तिम्रो नाटकको रहस्य सबले आद्यन्त जानेपछि ।

को पो बस्छ र मञ्चमा जब उसै पर्दा खसालेपछि ।।?।।

 

झोली थापीरहेछ आज दुनिया झर्ला कि केही भनी ।

हिँड्दै स्याल बनी सँधै पछि पछि झर्दैन केही पनि ।।

हेर्दै तन्नमबाट माग जति नै के के न पाइन्छ र ?

जाडोमा जति माग यो गगनले पानी कहाँ दिन्छ र ?

हाम्रो जीवनमा पुरिन्छ कहिले दुर्भाग्यको खाडल ?

जैल्यै धुम्मिनि हो कि फाट्छ पनि यो आकाशमा बादल ?

जे जे कोमलता थिए हृदयमा पाषाणमा बदलिए

बन्दाको बरु देख्छु भाउ गतिलो मान्छे भने सस्तिए ।।

 

लाऔ आज गले भन्यौ र तिमीले रोप्यौ घुमाइ हुरी ।

पाल्यौ सर्प दिएर दूध जहिल्यै मार्यौ उसै न्याउरी

तिम्रो त्यो धमिलो चरित्र कहिले सङलो हुने हो मन ।

बाँच्छौ पो कहिले सहर्ष मनले सद्भावको जीवन ।।

 

हाम्रो माग त यो खुला गगनमा निर्विघ्न उड्ने थियो ।

व्याधा जाल लिएर घुम्दछ सँधै झन् त्रास पो फैलियो ।

जस्तै चोट परे नि बस्छ दुनिया साँधेर यौ मौनता ।

चिन्ता व्याकुलता बढ्यो मुलुकको देखेर बीभत्सता ।।।


Author - आस्मा विष्ट | Posted on Aug 6 2010 Friday | Views : 5377
कुसुस्को राष्ट्रिय कविता प्रतियोगिता २०६६


थप साहित्यहरू / Other Literature


  • रेवन चस्मा
  • क्यानभासमा देश
  • जीवनका मूल्यहरू
  • \"आखिर\"
  • यो देश आज

  • Recent Literature
    सडक (प्रथम) by प्रदीप राजभन्डारी (काठमाडौ) on Dec 23 2010 Thursday
    पागलहरू (द्घीतिय) by ताराप्रसाद गिरी (गुल्मी) on Dec 23 2010 Thursday
    आगोको भोक (तृतीय) by राजेन्द्रप्रसाद पन्त/बैराकवी on Dec 23 2010 Thursday
    अहम् (सान्त्वना) by श्यामकुमार भट्टराई on Dec 23 2010 Thursday
    Photo Galleries

    Flowers

    Greetings

    Kuldeeps books & pen

    Poem Competition 2067